Alison Lowry

Ukończyła z wyróżnieniem studia na kierunku sztuka i wzornictwo, Uniwersytet w Ulsterze, Irlandia Północna, 2009. W 2015 założyła studio Schoolhouse Glass w Saintfield, Irlandia Północna, w którym prowadzone są rozmaite kursy szklarskie.
Laureatka wielu nagród, m.in.: pierwsze miejsce w konkursie Glass Society of Ireland’s Award, 2009; pierwsze miejsce w kategorii szkła w konkursie RDS National Craft Competition, Irlandia, 2009, 2015. Kilkakrotna stypendystka Arts Council of Northern Ireland. Uczestniczka programów rezydencji artystycznych, m.in.: Muzeum Szkła w Corning, Corning, NY, USA, 2014.
Brała udział w 9 wystawach indywidualnych w Irlandii, Danii, Norwegii oraz Wielkiej Brytanii, m.in.: „A place for Everything/Everything in its place”, Glasmuseet Ebeltoft (Muzeum Szkła w Ebeltoft), Ebeltoft, Dania, 2015; „(A)Dressing Our Hidden Truths”, Collins Barracks, Irlandzkie Muzeum Narodowe, Dublin, Irlandia, 2019. Uczestniczyła także w 2 wystawach dwuosobowych.
Uczestniczyła w ponad 60 wystawach zbiorowych w Irlandii, Belgii, Chinach, Danii, Norwegii, Włoszech, Wielkiej Brytanii i USA, m.in.: Stanislav Libenský Award, Zamek Praski, Praga, Czechy, 2011; „Elements”, Shengling Gallery, Szanghaj, Chiny, 2012; Irish Sculpture Awards, Mill Cove Gallery, Cork, Irlandia, 2013; „Body Talk”, Glasmuseet Ebeltoft, 2014; „Body Talk”, GlazenHuis, Lommel, Belgia, 2014; „Four Corners of Craft”, London Design Festival, Londyn, Wielka Brytania, 2015; „Emerge/Evolve”, Pittsburgh Glass Centre, Pittsburgh, PA, USA, 2016; „European Glass Context 2016 – Curated”, Bornholm, Dania, 2016; „Gifted Glass”, Narodowe Centrum Szkła (National Glass Centre), Sunderland, Wielka Brytania, 2017; „Vessel”, wystawa Contemporary Glass Society, Vessel Gallery, Londyn, 2017; „Collect Open”, Saatchi Gallery, Londyn, 2018.
Jej prace znajdują się w kilku krajowych i międzynarodowych kolekcjach, m.in.: Arts Council of Northern Ireland; Contemporary Applied Arts Collection, Irlandzkie Muzeum Narodowe, Dublin; Glasmuseet Ebeltoft.
Interesuje się materiami tekstylnymi, a zwłaszcza ubiorami. Uważa, że w tkaninie zachowywana jest istota jej twórcy, a na ubraniu zawsze pozostają ślady noszących je osób. Ślady te, splecione z osnową i wątkiem tkaniny, powodują, że ubranie staje się nośnikiem pamięci. Tworząc obiekty ze szkła, lub z wykorzystaniem szkła, używa wielu technik, takich jak pâte de verre, odlewanie w skrzynkach (box casting) czy metoda wosku traconego.

więcej...