Sigrún i Ólöf Einarsdóttir


Ólöf Einarsdóttir – Islandia

Dyplom na Wydziale Tkaniny w Islandzkiej Szkole Sztuki i Rzemiosła (Myndlista- og handíðaskóli Íslands), Rejkjawik, Islandia, 1985.

Udział w 12 wystawach indywidualnych i w 40 grupowych w kraju i za granicą, m.in.: „Glass Threads", Muzeum Szkła w Ebeltoft, Dania, 2004/2005, oraz Duńskie Muzeum Wzornictwa, Kopenhaga, Dania, 2005 (z Sørenem S. Larsenem i Sigrún Einarsdóttir); Coburger Glaspreis 2006, Kunstsammlungen der Veste Coburg, Coburg, Niemcy; 11. Międzynarodowe Triennale Tkaniny w Łodzi, 2011; European Glass Context 2012, Muzeum Sztuki Bornholmu, Bornholm, Dania.

Jej prace znajdują się w państwowych i prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą, m.in.: Duńskie Muzeum Wzornictwa, Kopenhaga; Muzeum Sztuki w Rejkjawiku (Listasafn Reykjavíkur); Muzeum Sztuki Kopavogur – Gerðarsafn (Listasafn Kópavogs – Gerðarsafn), Islandia.

Od 1988 roku wykorzystuje w swoich działaniach artystycznych końskie włosie i sizal. Większość jej prac nawiązuje do islandzkiej tradycji, kultury i historii. W 2002 roku rozpoczęła artystyczną współpracę ze swoją siostrą, Sigrún Einarsdóttir, wybitną islandzką artystką szkła.

Sigrún Einarsdóttir – Islandia

Dyplom Szkoły Sztuk Dekoracyjnych w Kopenhadze (Skolen for Brugskunst; obecnie: Królewska Duńska Akademia Sztuk Pięknych), Dania, 1979. Była pierwszą kobietą, która uzyskała w tej szkole dyplom projektanta szkła, a zarazem pierwszym absolwentem tego kierunku w Islandii.

Wraz z Sørenem S. Larsenem otworzyła w 1982 roku studio szkła Gler i Bergvik, pierwszą pracownię szkła artystycznego w Islandii; od 2003 roku prowadzi ją samodzielnie. Od 2002 roku współpracuje z Sigrún Einarsdóttir, islandzką artystką specjalizującą się w tkaninie. Od 2007 roku prowadzi kurs szkła artystycznego w Szkole Sztuk Wizualnych w Rejkjawiku, Islandia.

W 1979 roku otrzymała najważniejszą duńską nagrodę, przyznawaną przez Królową Danii, w zakresie sztuk użytkowych - Kunsthåndværkerprisen af 1879, Brązowy Medal, 1979.

Udział w 15 wystawach indywidualnych i w około 50 grupowych w Islandii, Belgii, Danii, Finlandii, Niemczech, Japonii, Norwegii, Szwecji i USA, m.in.: Międzynarodowa Wystawa Szkła Kanazawa 1990, Kanazawa, Japonia; Glass Threads, Muzeum Szkła w Ebeltoft, Dania, 2004/2005, oraz Duńskie Muzeum Wzornictwa, Kopenhaga, 2005 (z Sørenem S. Larsenem i Ólöf Einarsdóttir); Coburger Glaspreis 2006, Kunstsammlungen der Veste Coburg, Coburg, Niemcy; Europejski Konkurs Szkła, Muzeum Sztuki Bornholmu, Bornholm, Dania, 2008, 2012; Muzeum Sztuki Kopavogur – Gerðarsafn (Listasafn Kópavogs – Gerðarsafn), Islandia.

Jej prace znajdują się w państwowych i prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą, m.in.: Muzeum Wzornictwa i Sztuki Użytkowej, Garðabær, Islandia; Duńskie Muzeum Wzornictwa, Kopenhaga, Dania; Muzeum Szkła w Ebeltoft, Dania; Kunstsammlungen der Veste Coburg, Coburg, Niemcy; Muzeum Designu i Sztuki Współczesnej, mudac, Lozanna, Szwajcaria; Muzeum Szkła w Rheibach, Niemcy; Szwedzkie Muzeum Szkła, Växjö, Szwecja; Fińskie Muzeum Szkła, Riihimäki, Finlandia; Muzeum Szkła w Wertheim, Niemcy; Instytut Sztuki Szkła Miasta Toyama, Toyama, Japonia; Muzeum Sztuki Kopavogur – Gerðarsafn; Borowski – Kolekcja Współczesnego Szkła, Pensylwania, USA.

Jedna z jej prac, prezent od prezydenta Islandii dla królowej Danii, Małgorzaty II, znajduje się w Pałacu Christiana II w Kopenhadze.